Жилийн өмнө Бээжингийн 798 гэх урлагийн гудамжаар явсан юм. Тэр гудамж бүхэлдээ хэн нэгэн зурагчин, зураач, эсвэл уран барималчны бүтээлээр дүүргэсэн танхимуудаас бүтэх ажээ. Танхим болгон өөрийн онцлогтой, бүхэлдээ тухайн уран бүтээлчийн өнгө төрх, арга барилыг харуулах аж. Зарим танхимаас хайр сэтгэл, эрх чөлөөг хүсэх тэмүүлэл мэдрэгдэнэ. Харин заримаас хүчирхийлэл ганцаардалын өнгө аяс харагдана.
Гудамжийг үзэж сонирхох явцад хамт яваа найз минь бараан өнгөтэй, цус харуулсан, өөр үгээр хэлбэл хүний сэтгэлийн харанхуйг илэрхийлсэн бүтээлүүдийг илт харахыг хүсэхгүй байгаа нь ажиглагдаж байлаа. Энэ тохиолдолд түүний хувьд харахаас ч нүд халтирч байгаа зүйлийг урлагийн бүтээл гэж нэрлэж болохуу.
Зарим алдартай уран зураачийн зургийг хараад ямар нэгэн сэтгэгдэл төрөхгүй, эсвэл чи тэрийг огт ойлгохгүй байх үед түүнийг бас урлагийн бүтээл гэж нэрийдэж болохуу?
Зарим үед өөрт маш гүнзгий сэтгэгдэл төрүүлсэн кино, жүжиг, эсвэл дууг найздаа санал болгоход, найз минь үзсэнийхээ дараа сэтгэлд нь нэг их нийцээгүй гэж хэлэн миний урамыг минь хугалах нь бий.
Хүн хүний ертөнцийг үзэх үзэл, амсч өнгөрүүлсэн жаргал зовлон, баяр гуниг харилцан адилгүй учир ямар нэгэн бүтээлийг хүлээн авах өнцөг гэх юмуу мэдрэх түвшин адилгүй байдаг бололтой.
Миний хувьд урлаг гэдэг нь ямар нэгэн байдлаар миний сэтгэл санаанд нөлөөлж, намайг баярлуулж, догдлуулж эсвэл сэмхэн гуниг төрүүлж, нүдний аяганд нулимс бөмбөрүүлж чадах хэн нэгний бүтээсэн зүйлийг хэлэх боловуу.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment